Shot in the dark

Αρχές δεκαετίας 90...
Ombre, Renegade, Χωρίς Ανάσα, Μάγος του Oz...
εφηβικά μεθύσια και τσάρκες στους δρόμους. Μετακίνηση χωρίς εισιτήριο. Όποιος είχε λεφτά κέρναγε...αν είχε κανείς λεφτά. Παπάκια χωρίς φρένα. Χαίτες, κολλητά τζιν και perfecto ή fly jackets. Κονκάρδες Maiden, Motorhead, Helloween & band t-shirts.
Το πιο extreme θέλω μου ήταν ένας Marshall JCM 800, μια καμπίνα 4x12, ένα καφάσι πράσινες και να τα σπάσω στην πλατεία της γειτονιάς μου.
Δεν υπήρχαν goodys - everest - γρηγόρης σε κάθε γωνιά της πόλης, τα fast food είχαν περίεργα ονόματα [Iquana, PacMan και άλλα διάφορα]. Είχαμε και ένα συνοικιακό live club, το Απόψε που το τιμούσαμε 3 φορές την βδομάδα. Το πιο μεγάλο πρόβλημα της ημέρας ήταν που θα την κάνουμε κοπάνα τις δύο πρώτες ώρες.
Στo μπουρνάζι δεν υπήρχε ούτε ένα ελληνάδικο [εκτός από τα σκυλάδικα] και μέσα στα φλώρικα σίγουρα θα άκουγες κανά δύο τρεις ροκιές [Joan Jett ή Dire Straits]. Η αποκάλυψη δεν είχε γίνει ακόμα supermarket και το γήπεδο της Α.Ε.Κ ήταν σχεδόν ακμαίο.
Υπήρχαν μέρες που δεν έκανα απολύτως τίποτα... έβαζα δίσκους στο pickup και άκουγα τον ένα πίσω από τον άλλο. Κοίτα να δεις τι μπορείς να θυμηθείς από ένα και μόνο κομμάτι... Ταξίδι πίσω στον χρόνο.


Ozzy Osbourne - Shot in the dark