My bad

Η φράση "τις πταίει" πάντα στο μυαλό μου...αλλά και στο στόμα μου, έφερνε μια ροχάλα.
Έχω βαρεθεί να ακούω αναλύσεις επ' αναλύσεων για το ποιος και τι φταίει σε αυτήν την χώρα:
- Που είμαστε πάντα χρεωμένοι και μέσα στην ίδια στενωπό [τι στενωπός είναι αυτή με τόσο χοντρά παλούκια που τρώει ο καθένας μας από τράπεζες και κράτος είναι ένα ζήτημα βέβαια, μάλλον αυτοκινητόδρομος είναι με 3 - 4 λωρίδες στο κάθε ρεύμα]
- Που οδηγάμε σαν μ#@#@@8 είτε έχει ζέστη, είτε έχει κρύο, είτε βρέχει, είτε χιονίζει [πάντα ο άλλος φταίει, ποτέ εμείς]
- Για την κίνηση στο κέντρο της πόλης [όλες οι μεγάλες πόλεις τα ίδια σκατά είναι σε αυτήν την χώρα]
- Για την κακή εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου [Champions League night είμαι επηρρεασμένος]
- Για την διαφθορά της πολιτικής [ποιος να φταίει ρε παιδιά, η πολιτική είναι συνώνυμο της διαφθοράς... check your history books]
- Για την εγκληματικότητα των ανηλίκων [οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι γονιοί, η τηλεόραση;]. Μήπως το έλλειμα παιδείας αδέλφια και η έλλειψη ιδανικών;
Και τόσα άλλα... Συνέχεια γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια και καμμιά ουσία. Ευαισθητοποίηση της στιγμής που ξεχνιέται με ένα καλό σουβλάκι [χμ, μάλλον πείνασα] και η επόμενη μέρα περιμένει.
Και αναρωτιέσαι τι μπορεί να αλλάξει... Τι να αλλάξει, αν δεν αλλάξεις εσύ ο ίδιος; Να σταματήσεις να θεωρείς τον άλλο κατώτερο σου, τον εαυτό σου πιο έξυπνο, να μην παραμυθιάζεσαι με την "περιούσια φυλή" [γιατί ούτως ή άλλως στην ίδια φυλή ανήκουμε όλοι - σε αυτήν των δίποδων ζώων, των μεγαλύτερων και πιο καταστροφικών παράσιτων του πλανήτη]. Κυριότερο να σταματήσεις να μεταθέτεις τις δικές σου ευθύνες στους άλλους.
Στους μάλακες που ψηφίζουν τον τάδε, στους μαλάκες που οδηγούν όπως να ναι, στο παπάρα με τις αλλαγές που έκανε [Άσε τον πάτσα μέσα ρε!]. Η μαλακία τους είναι και δικιά σου μαλακία - ίσως το μόνο κομμουνιστικό στοιχείο μιας καπιταλιστικής κοινωνίας.
Καθημερινά διαπράττουμε εγκλήματα όλοι μας. Κλείνουμε τα μάτια στα στραβά γύρω μας και γινόμαστε συνένοχοι. Δεν προσπαθούμε να αλλάξουμε τίποτα για να μην χάσουμε την βόλεψή μας. Καταναλώνουμε και καταναλωνόμαστε. Πλασματικές ανάγκες και ψεύτικοι στόχοι. Το δυστύχημα είναι πως ακόμα και αν τα συνειδητοποιείς όλα αυτά είναι δύσκολο να απεμπλακείς.

Υ.Γ 1 Η λογική είναι χάρισμα μα και κατάρα μαζί. Περιορίζεις τον κόσμο σε αυτά που εσύ αντιλαμβάνεσαι και χάνεις την μαγεία. Κάτι σαν το "πρώτος στο χωριό παρά τελευταίος στην πόλη". Σιχαίνομαι την κοινή λογική και αγνοώ επιδεικτικά την δικιά μου... αρκεί να έχω ένα ποτηράκι εύχαιρο, την υπόλοιπη διάρκεια της ημέρας έχω πρόβλημα;)

Υ.Γ 2 Εν αντιθέσει με ότι πιθανώς πιστεύετε, αφορμή για αυτό το blog post δεν ήταν ακόμα μια αγωνιστική χωρίς νίκη του Ολυμπιακού.

Υ.Γ 3 Έχω βαρεθεί να βλέπω μαλάκες να το παίζουν έξυπνοι και έξυπνους να το παίζουν μαλάκες. Μα πιο πολύ από όλα έχω βαρεθεί την απάθεια.


Words are not enough....

Jason Becker - Black Star [originally composed by Yngwie Malmsteen]